آرشیو آبان ماه 1399

به روز ترین مطالب آموزشی و متدلوژی های برنامه نویسی

آموزش طراحی سایت-دستورات if .. else در جاوا اسکریپت

۳۵ بازديد

امروز با پست جدیدی از سری پست های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این پست دستورات if .. else در جاوا اسکریپت را مورد بررسی قرار می دهیم.

دستورات شرطی را به منظور انجام عملیات خاص در صورت برقرار بودن شرایط معین بکار می بریم، بدین معنا که در صورت درست بودن شرط معین دستورات و عملیات معینی اجرا شود.

 

دستورات شرطی (conditional statements)

گاهی اوقات به هنگام نوشتن یک اسکریپت یا کد، برنامه نویس نیاز دارد که تصمیم های متفاوتی با توجه به نتایج مختلف بگیرد، برای نیل به این هدف برنامه نویس از دستورات شرطی کمک می گیرد. دستورات شرطی زبان جاوا اسکریپت به شرح زیر می باشد.

دستور if - از این ساختار در مواقعی که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط معینی دستور مشخصی اجرا شود، استفاده می کنیم . چنانچه شرط تعیین شده صحیح یا برقرار نبود، هیچ دستوری اجرا نخواهد شد. دستور else - از این ساختار زمانی استفاده می کنیم که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط، دستور معینی اجرا شود و در صورت عدم بر قراری آن شرط، دستور یا مجموعه ای از دستورات دیگر اجرا گردند.

دستور else if : اگر شرط درست باشد دستور مقابل if اجرا می شود در غیر این صورت دستور مقابل else اجرا می گردد (در صورت غلط بودن شرط اول، شرط دیگری را برای امتحان کردن مشخص می کند).

دستور Switch : برای گزینش و اجرای یک دستور از میان چندین دستور مختلف بکار می رود.

 

دستور شرطی if

از این ساختار در مواقعی که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط معینی دستور مشخصی اجرا شود، استفاده می کنیم. چنانچه شرط تعیین شده صحیح یا برقرار نبود، هیچ دستوری اجرا نخواهد شد.

 

آموزش طراحی سایت دستور نگارش (syntax)

نکته:

توجه داشته باشید که دستور شرطی if با حروف کوچک نوشته می شود. نوشتن آن با حروف بزرگ If یا IF باعث ایجاد خطا می شود.

مثال:

در صورتی که زمان هنوز مرز ساعت 18:00 را رد نکرده، رشته ی "Good day" را نشان بده.

if (hour < 18)

{

greeting = "Good day";

‎}

 

نمونه یک

if (new Date().getHours() < 18) {

document.getElementById("demo").innerHTML = "Good day!";

}

 

امتحان کنید:

 

 

Display "Good day!" if the hour is less than 18:00:

 

 

Good Evening!

 

 

if (new Date().getHours() < 18) {

document.getElementById("demo").innerHTML = "Good day!";

}

 

 

 

دستور شرطی else

از این ساختار زمانی استفاده می کنیم که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط، دستور معینی اجرا شود و در صورت عدم بر قراری آن شرط، دستور یا مجموعه ای از دستورات دیگر اجرا گردند.

دستور if (شرط) { قطعه کدی که در صورت برقرار بودن شرط باید اجرا گردد

دستور } else {

قطعه کدی که در صورت غلط یا برقرار نبودن شرط اول اجرا می گردد {

اگر زمان از مرز ساعت 18 نگذشته، رشته ی "Good day" را نشان بده و در غیر این صورت "Good evening" را

if (hour < 18) {

‎ greeting = "Good day";

‎} else {

‎ greeting = "Good evening";

}‎

نتیجه:

 

نمونه دو

function myFunction() {

var hour = new Date().getHours();

var greeting;

if (hour < 18) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

 

امتحان کنید:

body>

 

Click the button to display a time-based greeting:

 

Try it

 

 

 

 

function myFunction() {

var hour = new Date().getHours();

var greeting;

if (hour < 18) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

 

 

 

دستور شرطی else if

اگر شرط درست باشد دستور مقابل if اجرا می شود در غیر این صورت دستور مقابل else اجرا می گردد (در صورت غلط بودن شرط اول، شرط دیگری را برای امتحان کردن مشخص می کند).

 

دستور نگارش

دستور if (شرط اول) { قطه کدی که در صورت صحیح بودن شرط اول باید اجرا گردد

دستور } else if (شرط دوم) { قطعه کدی که در صورت غلط بودن شرط اول و صحیح بودن شرط دوم باید اجرا شود

دستور } else { قطعه کدی که در صورت غلط بودن هر دو شرط اول و دوم باید اجرا شود }

مثال:

در صورتی که زمان حاضر مرز ساعت 10:00 را پشت سر نگذاشته، رشته ی "Good morning" نمایش داده می شود و چنانچه زمان از ساعت 20:00 عبور نکرده رشته ی "Good day" و در غیر این صورت نیز "Good evening".

if (time < 10) {

‎ greeting = "Good morning";

‎} else if (time < 20) {

‎ greeting = "Good day";

‎} else {

‎ greeting = "Good evening";

}‎

نتیجه:

 

نمونه سه

function myFunction() {

var greeting;

var time = new Date().getHours();

if (time < 10) {

greeting = "Good morning";

} else if (time < 20) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

 

امتحان کنید:

 

 

 

Click the button to get a time-based greeting:

 

 

Try it

 

 

 

 

 

 

function myFunction() {

var greeting;

var time = new Date().getHours();

if (time < 10) {

greeting = "Good morning";

} else if (time < 20) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

 

آموزش طراحی سایت ادامه دارد

 

آموزش کار با XML در پایتون

۳۶ بازديد
در این مقاله از مجموعه مقاله های آموزش پایتون به بررسی کار با XML در پایتون می پردازیم..
عبارت Extensible Markup Language یا به اختصار XML به معنی زبان نشانه گذاری گسترش پذیر است که یک زبان نشانه گذاری مشابه HTML یا SGML است. کنسرسیوم وب جهان گستر این زبان را به عنوان یک استاندارد سراسری توصیه می کند. چنانچه اپلیکیشنی که قصد طراحی آن را دارید، داده های حجیم و سنگینی برای نگهداری ندارد، در آن صورت می توانید بدون زحمت طراحی دیتابیس و استفاده از پشتوانه ی SQL، اطلاعات برنامه ی خود را در قالب XMLذخیره نمایید.
 
آموزش زبان پایتون : معماری ها و توابع کتابخانه ای تحلیل گر XML Parser
کتابخانه ی استاندارد python تعدادی interface (الگوی پیاده سازی) معدود اما کارا جهت کار با XML در اختیار برنامه نویس قرار می دهد که در زیر به شرح آن ها می پردازیم. دو API و توابع کتابخانه ای پرکاربرد و ساده ای که توصیه می شود عبارتند از :
  • تابع (SAX (Simple API for XML : در این API، توابع Callback ای برای رخدادهای مورد نظر معرفی (register) می کنید و سپس به parser اجازه می دهید به تحلیل باقی فایل بپردازد. ابزار جاری برای شرایطی مفید می باشد که فایل های اپلیکیشن حجیم بوده و شما با محدودیت حافظه مواجه هستید. در واقع API حاضر فایل را از روی دیسک تحلیل و تفسیر می کند و به همین جهت هیچگاه کل فایل در حافظه بارگذاری نشده و آن را اشغال نمی کند.
  • تابع DOM (Document Object Model) : API جاری را کنسرسیوم وب جهان گستر توصیه می کند. در این API کل محتوای فایل داخل حافظه بارگذاری و به صورت درختی یا سلسله مراتبی سازماندهی می شود و کلیه ی ویژگی های یک فایل XML را به نمایش می گذارد.
تابع SAX قادر نیست هنگام کار با فایل های حجیم، اطلاعات را به سرعت DOM پردازش کند. از طرف دیگر، اگر منحصرا از DOM استفاده کنید، به ویژه برای پردازش فایل های کوچک و کم حجم، قطعا میزان قابل توجهی از منابع شما هدر می رود. SAX فایل ها را با مجوز در سطح فقط خواندن باز می کند، در حالی که DOM امکان اعمال تغییرات در فایل XML را فراهم می آورد. از آنجایی که دو API مزبور مکمل یکدیگر هستند، دلیلی وجود ندارد که از هر دو در پروژه های بزرگ استفاده نکنید. نمونه کدهای XML که در مثال های زیر استفاده کرده و به عنوان ورودی توابع پردازش و parse مورد استفاده قرار می دهیم، فایل movies.xml با محتوای زیر خواهد بود :

< collection shelf="New Arrivals">

< movie title="Enemy Behind">
< type>War, Thriller< /type>
< format>DVD< /format>
< year>2003< /year>
< rating>PG< /rating>
< stars>10< /stars>
< description>Talk about a US-Japan war< /description>
< /movie>
< movie title="Transformers">
< type>Anime, Science Fiction< /type>
< format>DVD< /format>
< year>1989< /year>
< rating>R< /rating>
< stars>8< /stars>
< description>A schientific fiction< /description>
< /movie>
< movie title="Trigun">
< type>Anime, Action< /type>
< format>DVD< /format>
< episodes>4< /episodes>
< rating>PG< /rating>
< stars>10< /stars>
< description>Vash the Stampede!< /description>
< /movie>
< type>Comedy< /type>
< format>VHS< /format>
< rating>PG< /rating>
< stars>2< /stars>
< description>Viewable boredom< /description>
< /movie>
< /collection>
 

آموزش Python
 : پردازش و تفسیر XML به وسیله ی توابع SAX
تابع SAX یک interface حاوی مجموعه توابع استاندارد برای تحلیل و پردازش XML به روش رخداد محور (Event-driven) است. جهت استفاده از interface یاد شده برای پردازش و فایل های XML، لازم است با ارث بری (تعریف کلاس مشتق) از xml.sax.ContentHandler، کلاس ContentHandler اختصاصی خود را ایجاد نمایید.
کلاس ContentHandler اختصاصی شما در واقع می تواند تگ ها و attribute های نسخه یا نسخه های مختلف XML را مدیریت نماید. آبجکت ContentHandler تعدادی متد برای مدیریت رخدادهای مختلف parse (پردازش و تحلیل) ارائه می دهد که parser این متدها را به هنگام بارگذاری محتوای فایل XML در حافظه و پردازش آن ها، از ContentHandler فراخوانی می کند.
متدهای startDocument و endDocument هریک به ترتیب در ابتدا و انتهای فایل XML فراخوانی می شوند. اطلاعات و داده های مربوط به کاراکترهای فایل XML از طریق پارامتر text در اختیار متد (character(text قرار می گیرد.
متد ContentHandler در ابتدا و انتهای هر المان فراخوانی می شود. اگر parser در وضعیت namespace mode قرار داشته باشد، در آن صورت متدهای (startElement(tag, attributes و (endElement(tag صدا زده می شوند و در غیر این صورت متدهای مربوطه یعنی startElementNS و endElementNS فراخوانده می شوند. در اینجا منظور از tag در واقع المان tag و attributes، آبجکت Attributes است.
در زیر سایر متدهای مهم که فهم آن ها برای کار با SAX مهم می باشد را مشاهده می کنید :
 
متد جاری یک آبجکت parser جدید ایجاد کرده و آن را در خروجی برمی گرداند. آبجکت parser که در خروجی بازگردانی می شود، اولین نوع parser است که سیستم پیدا می کند.
xml.sax.make_parser( [parser_list] )
در زیر جزئیات پارامترها به تفصیل شرح داده است :
  • پارامتر parser_list : آرگومان اختیاری متشکل از یک لیست از parser ها برای استفاده که تمامی آن ها بایستی متد make_parser را پیاده سازی می کند.

متد زیر یک مفسر و تحلیل گر نحوی SAX تعریف کرده و با استفاده از آن محتوای فایل مورد نظر را parse (تفسیر و تبدیل) می کند.
xml.sax.parse( xmlfile, contenthandler[, errorhandler])
در زیر اطلاعات پارامترهای متد فوق به تفصیل شرح داده شده است :
  • پارامتر xmlfile : این اسم فایل XML است که محتوای آن قرار است خوانده و تفسیر شود.
  • پارامتر contenthandler : آبجکت ساخته شده از کلاس ContentHandler.
  • این پارامتر اختیاری بوده و در صورت استفاده از آن بایستی یک آبجکت ErrorHandler از SAX باشد.
 
آموزش زبان پایتون : متد parseString
متد دیگری که یک تحلیل گر و مفسر SAX ایجاد کرده و رشته ی XML ارسالی را parse می کند، parseString می باشد :
xml.sax.parseString(xmlstring, contenthandler[, errorhandler])
در زیر هریک از پارامتر ها به تفصیل شرح داده شده است :
  • پارامتر xmlstring : اسم رشته ی XML که محتوا از آن خوانده می شود.
  • پارامتر contenthandler : بایستی یک آبجکت ContentHandler باشد.
  • پارامتر errorhandler : پارامتر اختیاری که یک آبجکت ErrorHandler از SAX می باشد.

مثال :
#!/usr/bin/python
import xml.sax
class MovieHandler( xml.sax.ContentHandler ):
   def __init__(self):
      self.CurrentData = ""
      self.type = ""
      self.format = ""
      self.year = ""
      self.rating = ""
      self.stars = ""
      self.description = ""
   # Call when an element starts
   def startElement(self, tag, attributes):
      self.CurrentData = tag
      if tag == "movie":
         print "*****Movie*****"
         title = attributes["title"]
         print "Title:", title
   # Call when an elements ends
   def endElement(self, tag):
      if self.CurrentData == "type":
       print "Type:", self.type
      elif self.CurrentData == "format":
         print "Format:", self.format
      elif self.CurrentData == "year":
         print "Year:", self.year
      elif self.CurrentData == "rating":
         print "Rating:", self.rating
      elif self.CurrentData == "stars":
         print "Stars:", self.stars
      elif self.CurrentData == "description":
         print "Description:", self.description
      self.CurrentData = ""
   # Call when a character is read
   def characters(self, content):
      if self.CurrentData == "type":
         self.type = content
      elif self.CurrentData == "format":
         self.format = content
      elif self.CurrentData == "year":
         self.year = content
      elif self.CurrentData == "rating":
         self.rating = content
      elif self.CurrentData == "stars":
         self.stars = content
      elif self.CurrentData == "description":
         self.description = content
if ( __name__ == "__main__"):
   # create an XMLReader
   parser = xml.sax.make_parser()
   # turn off namepsaces
   parser.setFeature(xml.sax.handler.feature_namespaces, 0)
   # override the default ContextHandler
   Handler = MovieHandler()
   parser.setContentHandler( Handler )
   parser.parse("movies.xml")

خروجی :
*****Movie*****
Title: Enemy Behind
Type: War, Thriller
Format: DVD
Year: 2003
Rating: PG
Stars: 10
Description: Talk about a US-Japan war
*****Movie*****
Title: Transformers
Type: Anime, Science Fiction
Format: DVD
Year: 1989
Rating: R
Stars: 8
Description: A schientific fiction
*****Movie*****
Title: Trigun
Type: Anime, Action
Format: DVD
Rating: PG
Stars: 10
Description: Vash the Stampede!
*****Movie*****
Title: Ishtar
Type: Comedy
Format: VHS
Rating: PG
Stars: 2
Description: Viewable boredom
 

آموزش Python
 :
 پردازش و تفسیر فایل های XML با استفاده از توابع DOM
مدل شی گرای فایل (Document Object Model) یا به اختصار DOM یک API و مجموع توابع کتابخانه ای است که کنسرسیوم وب جهان گستر برای دسترسی و ویرایش محتوای فایل های XML، به توسعه دهندگان توصیه می کند. DOMبه ویژه برای اپلیکیشن هایی که لازم است به محتوای فایل XML آن به صورت رندوم دسترسی صورت گیرد، مفید می باشد. SAX به توسعه دهنده امکان دسترسی فقط به یک قسمت از فایل XML را در آن واحد می دهد. به طور مثال، هنگام دسترسی به یک المان از فایل XML، امکان دسترسی به سایر المان های فایل برای شما وجود ندارد.
ماژول xml.dom، به شما این امکان را می دهد تا یک آبجکت minidom ایجاد کرده و محتوای فایل XML را به سرعت در حافظه بارگذاری نمایید. آبجکت minidom متد کارا و ساده تری جهت ساخت درخت DOM از فایل XML در اختیار توسعه دهنده قرار می دهد.
نمونه کد زیر متد ([parse(file [,parser از آبجکت minidom را صدا زده و محتوای فایل XML را تجزیه و به آبجکت درخت DOM تبدیل می کند.

مثال :
#!/usr/bin/python
from xml.dom.minidom import parse
import xml.dom.minidom
# Open XML document using minidom parser
DOMTree = xml.dom.minidom.parse("movies.xml")
collection = DOMTree.documentElement
if collection.hasAttribute("shelf"):
   print "Root element : %s" % collection.getAttribute("shelf")
# Get all the movies in the collection
movies = collection.getElementsByTagName("movie")
# Print detail of each movie.
for movie in movies:
   print "*****Movie*****"
   if movie.hasAttribute("title"):
      print "Title: %s" % movie.getAttribute("title")
   type = movie.getElementsByTagName('type')[0]
   print "Type: %s" % type.childNodes[0].data
   format = movie.getElementsByTagName('format')[0]
   print "Format: %s" % format.childNodes[0].data
   rating = movie.getElementsByTagName('rating')[0]
   print "Rating: %s" % rating.childNodes[0].data
   description = movie.getElementsByTagName('description')[0]
   print "Description: %s" % description.childNodes[0].data

خروجی :
Root element : New Arrivals
*****Movie*****
Title: Enemy Behind
Type: War, Thriller
Format: DVD
Rating: PG
Description: Talk about a US-Japan war
*****Movie*****
Title: Transformers
Type: Anime, Science Fiction
Format: DVD
Rating: R
Description: A schientific fiction
*****Movie*****
Title: Trigun
Type: Anime, Action
Format: DVD
Rating: PG
Description: Vash the Stampede!
*****Movie*****
Title: Ishtar
Type: Comedy
Format: VHS
Rating: PG
Description: Viewable boredom
 
با دیگر مقالات آموزش پایتون همراه ما باشید..

آموزش بکارگیری پارامترهای تابع در زبان سی شارپ

۳۲ بازديد
در این مقاله از سری مقاله های آموزش سی شارپ به بررسی چگونگی بکارگیری پارامترهای تابع در زبان سی شارپ می پردازیم..
 
بکارگیری پارامترهای تابع در زبان سی شارپ
در درس قبلی، به طور کامل نحوه کار با تابع ها در سی شارپ و فراخوانی و استفاده آن ها را آموزش دادیم. تا حدودی به آموزش نحوه تعیین و ارسال پارامترهای تابع هم پرداختیم. اما در این درس به صورت اختصاصی قابلیت ها و کارکردهای پارامترها را بررسی خواهیم کرد.
اولین چیزی که به بررسی آن خواهیم پرداخت، تغییردهنده های ref و out یا modifiers هستند. زبان سی شارپ همانند اکثر زبان های برنامه نویسی دیگر، بین متغیرهای ارسال با مقدار “by value” و ارسال با رفرنس “by refrence” تفاوت قائل می شود.
حالت پیش فرض در زبان سی شارپ، ارسال با مقدار یا “by value” است. این حالت به معنای آن است که وقتی شما یک متغیر را به تابع ای به عنوان پارامتر ارسال می کنید، درواقع یک کپی از آن شی را می فرستید و نه رفرنس به آدرس عمل واقعی متغیر. از طرف دیگر این کار به این معنی است که شما می توانید تغییرات و عملیات مورد نظر خود را بر روی متغیر پارامتر ارسالی انجام دهید. بدون این که شی اصلی آن متغیر را در حافظه دستکاری نمایید و به عبارت دیگر هر کاری بر روی پارامتر در درون تابع انجام می دهید، بر روی نسخه کپی آن اجرا می شود نه متغیر اصلی. با استفاده از واژه های کلیدی ref و out می توانید عملکرد فوق را تغییر داده و نسخه اصلی یک متغیر را به جای مقدار آن به تابع ارسال نمایید.
 
دوره آموزش سی شارپ : آموزش ref modifier
کد مثال زیر را مطالعه نمایید :
static void Main(string[] args)
{
    int number = 20;
    AddFive(number);
    Console.WriteLine(number);
    Console.ReadKey();
}
static void AddFive(int number)
{
    number = number + 5;
}

در کد مثال فوق، یک متغیر عددی به نام number از نوع integer تعریف کرده و مقدار 20 را به آن می دهیم. سپس این متغیر را به تابع AddFive() ارسال نموده سپس مقدار 5 واحد را به آن اضافه می کند. اما آیا متغیر واقعی number تغییر می کند؟

جواب خیر است، مقدار 5 به نسخه کپی متغیر number اضافه شده و فقط درون تابع مورد اشاره تغییر کرده است. زیرا ما یک نسخه کپی از متغیر number را ارسال کرده ایم، نه رفرنس به شی اصلی آن. این روش حالت پیش فرض در سی شارپ بوده و در بیشتر موارد مقصود ما هم همین است.
اما اگر بخواهید مقدار شی اصلی متغیر number را تغیر دهید، بایستی کلید واژه ref را همانند کد زیر به پارامتر اضافه نمایید :
static void Main(string[] args)
{
    int number = 20;
    AddFive(ref number);
    Console.WriteLine(number);
    Console.ReadKey();
}
static void AddFive(ref int number)
{
    number = number + 5;
}

همانطور که در کد فوق مشاهده می کنید، ما علاوه بر این که در هنگام تعریف تابع، واژه کلیدی ref را به کار برده ایم، در هنگام فراخوانی تابع هم استفاده شده است.

اگر برنامه فوق را اجرا کنید، خواهید دید که مقدار اصلی متغیر number تغییر کرده است، نه نسخه کپی آن.
 
آموزش CSharp : آموزش تغییر دهنده out modifier
تغییردهنده out modifier بسیار شبیه ref عمل می کند. هر دو آن ها باعث می شود تا نسخه اصلی و رفرنس متغیر به عنوان پارامتر ارسال شود و نه مقدار آن. اما دارای دو تفاوت عمده با هم هستند :
  1. متغیری که به ref modifier ارسال می شود، حتما بایستی قبل از فراخوانی تابع مقداردهی اولیه شده باشد. اما این مورد درباره out صورت نکرده و شما می توانید یک متغیر مقداردهی نشده را به out ارسال کنید.
  2. از طرف دیگر شما نمی توانید بدون این که به یک متغیر out مقدار بدهید، تابع مورد نظر خود را به پارامتر out فراخوانی کنید. درست است که می توانید یک متغیر مقداردهی اولیه نشده را به یک تابع به عنوان out Parameter ارسال کنید، اما برای استفاده از آن در بدنه تابع، بایستی مقدار جدیدی را برای آن تعریف کنید.
 
آموزش زبان سی شارپ : آموزش تغییر دهنده Params modifier
تا اینجا، توابعی که تعریف کردیم، تعداد مشخصی پارامتر را در هنگام تعریف یا فراخوانی دریافت می کردند. اما مواردی وجود دارد که ممکن است شما بخواهید تابع مورد نظرتان تعداد متفاوتی پارامتر را در هر بار فراخوانی دریافت و ارسال کند. این کار با ارسال یک متغیر مثل آرایه به تابع همانند روش زیر امکان پذیر است :
static void GreetPersons(string[] names) { }
 
البته فراخوانی این نوع تابع ها کمی پیچیده تر از حالت معمولی است، به صورت زیر :
GreetPersons(new string[] { "John", "Jane", "Tarzan" });
 
روش فوق کاملا درست است، اما می توان با استفاده از واژه کلیدی Params آن را به صورت زیر بهتر نوشت :
static void GreetPersons(params string[] names) { }
 
کد فراخوانی فوق همانند فراخوانی به صورت زیر است :
GreetPersons("John", "Jane", "Tarzan");
 
مزیت دیگر استفاده از کلید واژه Params این است که شما می توانید پارامترهای خالی (2re, Parameters) را هم به تابع ارسال کنید.
در هنگام استفاده از Params، تابع می تواند انواع دیگری از پارامترها را نیز دریافت کند، منتهی پارامترهای Params بایستی در انتها تعریف شوند. از طرف دیگر فقط از یک پارامتر Params در تعریف و فراخوانی هر تابع می توان استفاده کرد.
کد مثال زیر، مثال کاملی از نحوه استفاده از Params در سی شارپ است :
static void Main(string[] args)
{
    GreetPersons(0);
    GreetPersons(25, "John", "Jane", "Tarzan");
    Console.ReadKey();
}
static void GreetPersons(int someUnusedParameter, params string[] names)
{
    foreach(string name in names)
        Console.WriteLine("Hello, " + name);
}
 
با دیگر مقاله های آموزش سی شارپ همراه ما باشید..

آموزش جاوا-آموزش حلقه while

۳۴ بازديد

 

سلام عزیزان... با آموزش جاوا همراه ما باشید

حلقه ی while یک مجموعه دستور را تا زمانی که شرط خاصی برقرار باشد، تکرار می نماید. چنانچه تعداد دفعات تکرار ثابت و مشخص نیست، توصیه می شود از این حلقه برای تکرار مجموعه دستور مورد نظر بهره بگیرید.

while(condition){

//code to be executed

}

 

مثال کاربردی:

public class WhileExample { 

public static void main(String[] args) { 

    int i=1; 

    while(i<=10){ 

        System.out.println(i); 

    i++; 

    } 

خروجی:

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

 

حلقه ی while بی نهایت در Java

آموزش جاوا : اگر مقدار بولی true را به عنوان پارامتر به دستور while پاس دهید، این حلقه مجموعه دستورات را تا بی نهایت تکرار می کند.

دستور استفاده از حلقه ی while بی نهایت:

while(true){

//code to be executed

}

مثال کاربردی:

public class WhileExample2 {

public static void main(String[] args) {

while(true){

System.out.println("infinitive while loop");

}

}

}

خروجی:

infinitive while loop

infinitive while loop

infinitive while loop

infinitive while loop

infinitive while loop

ctrl+c

حال جهت خروج از برنامه و خاتمه دادن اجرای حلقه ی بی نهایت، لازم است کلیدهای ctrl+c را همزمان فشار دهید.

 

آموزش Java – حلقه ی do-while در Java

حلقه ی do-while بخشی از برنامه را به تعداد دفعات معینی تکرار می کند. اگر تعداد دفعات تکرار مجموعه دستورات ثابت و مشخص نیست و قصد دارید که حلقه را حداقل یکبار قبل از بررسی شرط، اجرا نمایید، توصیه می شود که از این حلقه استفاده کنید. با توجه به آنچه گفته شد، حلقه ی do-while حداقل یکبار اجرا می شود، خواه شرطی که در پایین آن تعریف شده صحیح باشد خواه غلط.

دستور استفاده:

do{

//code to be executed

}while(condition)

 

مثال کاربردی:

public class DoWhileExample {

public static void main(String[] args) {

int i=1;

do{

System.out.println(i);

i++;

}while(i<=10);

}

}

خروجی:

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

 

حلقه ی do-while بی نهایت

اگر مقدار بولی true را به عنوان پارامتر به دستور do-while ارسال نمایید، مجموعه دستورات مورد نظر تا بی نهایت تکرار می شوند.

دستور استفاده:

do{

//code to be executed

}while(true);

مثال کاربردی:

public class DoWhileExample2 {

public static void main(String[] args) {

do{

System.out.println("infinitive do while loop");

}while(true);

}

}

خروجی:

infinitive do while loop

infinitive do while loop

infinitive do while loop

ctrl+c

اکنون جهت خروج از برنامه کافی است کلیدهای ctrl+c را فشار دهید.

آموزش جاوا ادامه دارد

آموزش ارسال ایمیل با پایتون

۳۹ بازديد
در این مقاله به آموزش ارسال ایمیل با پایتون و چگونگی استفاده از SMTP در پایتون را با یکدیگر مورد بررسی قرار می دهیم..
 

آموزش پایتون
: فرستادن ایمیل با SMTP در پایتون
عبارت Simple Mail Transfer Protocol یا به اختصار SMPT (پروتکل ارسال و انتقال ایمیل) معرفی پروتکلی است که ارسال ایمیل و آدرس دهی (routing) آن بین سرویس دهنده های ایمیل را مدیریت می کند.
پایتون ماژولی به نام smtplib در اختیار توسعه دهنده قرار می دهد که یک آبجکت حاوی اطلاعات session ( اطلاعات جلسه ی کاری کاربر یا client session object) را در خود به صورت کپسوله داشته و می توان از آن برای ارسال ایمیل به هر دستگاه آنلاینی که listener daemon (برنامه ی ای که به رخدادها گوش داده و در پس زمینه فعالیت می کند) SMTP یا ESMTP بر روی آن فعال است، استفاده نمود. در زیر نحوه ی ساخت یک آبجکت SMTP ساده که بعده ها جهت ارسال ایمیل مورد استفاده قرار می گیرد، را مشاهده می کنید :
import smtplib
smtpObj = smtplib.SMTP( [host [, port [, local_hostname]]] )
 

در زیر شرح کاربرد هر یک از پارامترهای عنوان شده در قطعه کد بالا را مشاهده می کنید :
  • پارامتر host : پارامتر جاری همان میزبان یا هاستی است که به عنوان سرویس دهنده ی SMTP شما ایفای نقش می کند (SMTP server شما بر روی آن اجرا می شود). شما می توانید مقدار این پارامتر را آدرس IP میزبان یا اسم دامنه همچون tahlildadeh.com تنظیم نمایید. استفاده از این آرگومان اختیاری است.
  • پارامتر port : در صورت مقداردهی آرگومان اول، لازم است یک پورت یا شماره ی درگاه نیز مشخص نمایید که SMPT Server به آن گوش می دهد. شماره ی این پورت معمولا 25 می باشد.
  • پارامتر local_hostname : چنانچه SMPT Server شما بر روی دستگاه محلی (کامپیوتر شخصی) مستقر و فعال باشد، در آن صورت کافی است مقدار این پارامتر را localhost قرار دهید.

در آبجکت SMPT متدی تعبیه شده به نام sendmail که اغلب، توسعه دهنده با استفاده از آن کار عملیات ارسال پیغام مورد نظر را به انجام می رساند. متد نام برده در کل سه پارامتر ورودی دریافت می کند که به شرح زیر می باشند :
  • پارامتر sender : یک مقدار رشته ای دربردارنده آدرس ارسال کننده پیغام.
  • پارامتر receivers : لیستی از رشته ها که هریک مختص به دریافت کننده ی مجزا می باشد.
  • پارامتر message : یک پیغام به صورت رشته و فرمت دهی شده بر اساس مشخصات و قواعد RFC ها.

مثال :
در زیر یک اسکریپت ساده پایتون را مشاهده می کنید که ایمیلی را ارسال می کند.
#!/usr/bin/python
import smtplib
sender = 'from@fromdomain.com'
receivers = ['to@todomain.com']
message = """From: From Person
To: To Person
Subject: SMTP e-mail test
This is a test e-mail message.
"""
try:
smtpObj = smtplib.SMTP('localhost')
smtpObj.sendmail(sender, receivers, message)
print "Successfully sent email"
   except SMTPException:
   print "Error: unable to send email"
 
در تمرین جاری، یک ایمیل ساده داخل متغیر message و کوتیشن سه تایی درج گردید و همان طور که می بینید، هدرها به روش صحیح فرمت دهی شده اند. هر ایمیل، سه هدر به ترتیب From ،To و Subject که به وسیله ویرگول از هم و به وسیله خط سفید از بدنه پیغام جدا شده اند را شامل می شود.
به منظور ارسال ایمیل، ابتدا با استفاده از smtpObj به SMPT Server (سرویس دهنده ی سرور) مستقر بر روی دستگاه محلی (local) وصل شوید، سپس متد sendmail را فراخوانی کرده و پیغام، آدرس فرم و آدرس مقصد را به عنوان پارامتر به این متد ارسال نمایید (اگرچه فرم و آدرس داخل خود ایمیل گنجانده شده، با این حال از این مقدارها همیشه برای آدرس دهی یا route ایمیل استفاده نمی شود).
چنانچه شما برای ارسال ایمیل از SMPT Server که بر روی دستگاه شما (local) شما نصب و اجرا شده، استفاده نمی کنید، در آن صورت می توانید با استفاده از smtplib client به یک سرور SMPT راه دور متصل شوید. برای این منظور لازم است ارائه دهنده ی ایمیل جزئیات و اطلاعات mail server خروجی دهنده را در اختیار شما قرار داده باشد و شما نیز آن ها را به صورت زیر بکار ببرید، مگر اینکه برای ارسال ایمیل از یک سرویس آماده همچون Hotmail و Yahoo استفاده نمایید که در آن صورت نیازی به این اطلاعات نیست.
smtplib.SMTP('mail.your-domain.com', 25)
 

آموزش Python : ارسال فایل ایمیل به صورت HTML با استفاده از Python
زمانی که توسعه دهنده یک پیغام متنی را با استفاده از Python ارسال می کند، تمامی محتوای فایل به عنوان متن ساده در نظر گرفته می شود. به عبارت دیگر حتی اگر تگ های HTML را در پیغام متنی بگنجانید، باز هم محتوای فایل به صورت متن ساده نمایش داده شده و تگ های HTML بر اساس گرامر زبان نشانه گذاری HTML فرمت دهی نمی شوند. پایتون امکانی را در اختیار توسعه دهنده قرار می دهد که به واسطه ی آن می توان یک پیغام HTML را به صورت یک فایل واقعی HTML ارسال کرد.
به هنگام ارسال یک ایمیل، می توان نوع فایل (Mime version)، نوع محتوا و مجموعه کاراکتری که باید به صورت یک ایمیل HTML ارسال شود را مشخص نمایید.

مثال :
در زیر کدی را مشاهده می کنید که محتوایی با فرمت HTML را به صورت ایمیل ارسال می کند :
#!/usr/bin/python
import smtplib
message = """From: From Person
To: To Person
MIME-Version: 1.0
Content-type: text/html
Subject: SMTP HTML e-mail test
This is an e-mail message to be sent in HTML format
< b>This is HTML message.< /b>
< h1>This is headline.< /h1>
"""
try:
   smtpObj = smtplib.SMTP('localhost')
   smtpObj.sendmail(sender, receivers, message)   
   print "Successfully sent email"
except SMTPException:
   print "Error: unable to send email"
 
 
آموزش برنامه نویسی پایتون : ارسال محتوا همراه با ایمیل در پایتون
جهت ارسال ایمیل با محتوای مختلط، لازم است مقدار هدر Content-type را برابر multipart/mixed قرار دهید. پس از آن، متن و محتوای الصاقی (attachment) را در boundaries دقیقا اعلان کنید. برای تعریف boundary، دو خط تیره (هایفن) و یک عدد منحصربفرد درج کنید که این بخش نباید در بدنه ی ایمیل یا بخش پیغام ظاهر شود. سپس یک boundary نهایی درج می کنید که نشانگر بخش پایانی ایمیل بوده و باید به دو خط تیره ختم شود. فایل های الصاق شده باید قبل از ارسال، به وسیله ی تابع pack("m") بر مبنای الگوریتم و روش کدگذاری base64 رمزنگاری شوند.

مثال :
در مثال زیر، فایل /tmp/test.txt به عنوان محتوای الصاقی همراه با ایمیل ارسال می شود :
#!/usr/bin/python
import smtplib
import base64
filename = "/tmp/test.txt"
# Read a file and encode it into base64 format
fo = open(filename, "rb")
filecontent = fo.read()
encodedcontent = base64.b64encode(filecontent)  # base64
sender = 'webmaster@tutorialpoint.com'
reciever = 'amrood.admin@gmail.com'
marker = "AUNIQUEMARKER"
body ="""
This is a test email to send an attachement.
"""
# Define the main headers.
part1 = """From: From Person
To: To Person
Subject: Sending Attachement
MIME-Version: 1.0
Content-Type: multipart/mixed; boundary=%s
--%s
""" % (marker, marker)
# Define the message action
part2 = """Content-Type: text/plain
Content-Transfer-Encoding:8bit
%s
--%s
""" % (body,marker)
# Define the attachment section
part3 = """Content-Type: multipart/mixed; name="%s"
Content-Transfer-Encoding:base64
Content-Disposition: attachment; filename=%s
%s
--%s--
""" %(filename, filename, encodedcontent, marker)
message = part1 + part2 + part3
try:
   smtpObj = smtplib.SMTP('localhost')
   smtpObj.sendmail(sender, reciever, message)
   print "Successfully sent email"
except Exception:
   print "Error: unable to send email"
 
با دیگر مقاله های ما در زمینه آموزش پایتون همراه ما باشید...

آموزش سی شارپ-آموزش توابع در C#

۳۸ بازديد

به بخش جدید آموزش سی شارپ خوش آمدید.

یک تابع یا Function در C#، به شما امکان می دهد مجموعه ای از دستورات را درون یک ظرف مشخص قرار داده و در هر جای برنامه که لازم داشتید، با به کار بردن نام تابع آن ها را فراخوانی کنید. در برنامه نویسی پروژه ها، شما گاهی مجبور می شوید تا یک قطعه کد را در چندین محل مختلف مورد استفاده قرار دهید، در این حالت است که تابع ها (Function) به کمک شما می آیند. از طرف دیگر، به وسیله توابع شما می توانید کدهای پروژه خود را به بخش های مجزا و قابل تفکیک از هم تبدیل کنید.

آدرس صفحه وبی که میخواهید نمایش دهید را Paste کنید

 

در زبان C#، یک تابع (Function) به صورت کلی زیر تعریف می شود :

< visibility > < return type > < name > ( < parameters > )

{

< function code >

}

برای فراخوانی یک تابع، کافی است نام آن را نوشته و سپس یک پرانتز باز و بسته در مقابل آن قرار دهید. اگر تابع شما دارای یک یا چند پارامتر باشد، لیست پارامترها را هم در همین پرانتز قرار می دهید. به صورت زیر :

FunctionName ( Parameter1 , Parameter2  ,… ) ;

در کد مثال زیر یک تابع به نام Dostuff را فراخوانی کرده ایم :

public void DoStuff()

{

Console.WriteLine("I'm doing something...");

}

در کد تابع فوق، اولین بخش فراخوانی تابع، یعنی کلمه public، تعیین کننده میدان دید تابع در سطح برنامه بوده و تعیین آن اختیاری است. میدان دید یک تابع مشخص می کند آیا سایر توابع و کلاس های موجود در برنامه امکان مشاهده و دسترسی تابع مورد نظر را خواهند داشت یا خیر. Public به معنای عمومی بوده و یعنی سایر کلاس ها و توابع دیگر برنامه می توانند به تابع فوق دسترسی داشته باشند.

نکته :

اگر میدان دید برای یک تابع تعیین نشود، به صورت پیش فرض Private یا خصوصی در نظر گرفته می شود. Private تابع های هم کلاس تابع مورد نظر امکان دسترسی مستقیم به تابع را دارند.

در درس های بعدی آموزش سی شارپ به طور کامل به بررسی میدان دید یا Scope توابع خواهیم پرداخت. بخش بعدی قسمت فراخوانی تابع تعیین نوع داده ای مقدار خروجی تابع است. این مقدار می تواند هر نوع داده ای خاص در C# بوده و یا Void تعیین شود. به کار بردن کلمه Void به این معناست که این تابع هیچ مقدار خاصی را بر نمی گرداند. از طرف دیگر همانطور که می بینید پرانتزهای مقابل نام تابع خالی هستند و به این معناست که این تابع هیچ پارامتری را دریافت نمی کند. بیایید کمی تابع فوق را به صورت زیر تغییر دهیم :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

return result;

}

در کد جدید تقریبا همه بخش ها را تغییر دادیم. تابع اکنون یک مقدار عددی integer را به عنوان خروجی برمی گرداند، در پارامتر عددی integer دریافت کرده و به جای چاپ متن در خروجی، یک عملیات ریاضی انجام داده و خروجی آن را به عنوان متغیر result بر می گرداند. این کار به این معناست که هر موقع نیاز داشتیم، در هر بخشی از کد برنامه می توانیم تابع فوق را فراخوانی کرده و با ارسال دو عدد مورد نظر به آن، حاصل جمع آن ها را به صورت خروجی دریافت کنیم، تا این که هر بار لازم باشد کد عملیات ریاضی را مجددا بنویسیم. تابع AddNumber() را می توانیم به راحتی توسط کد زیر در هر جای برنامه فراخوانی کرد ه و در حجم و زمان کدنویسی خود صرفه جویی زیادی بکنیم.

int result = AddNumbers(10, 5);

Console.WriteLine(result);

همانطور که اشاره کردیم، این تابع یک مقدار عددی را باز می گرداند. هنگامی که در یک تابع، هر نوع داده ای غیر از Void را تعیین می کنیم، به این معناست که تابع را مجبور نموده ایم تا یک مقدار برگشتی داشته باشد.

نکته :

اگر خط کد return را از کد مثال فوق بردارید، خواهی دید که در هنگام اجرای برنامه، کامپایلر بر بروی این تابع ارور داده و پیام زیر را صادر می کند :

'AddNumbers(int, int)': not all code paths return a value

پیام فوق به ما یادآوری می کند که تابع فوق، علی رغم این که یک مقدار خروجی برای آن در نظر گرفته شده، اما هیچ خروجی را بر نمی گرداند. اما می خواهیم خروجی تابع را کنترل کنید، می توانید کدی مثل کد زیر را به تابع اضافه کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

}

اما باز هم پیام خطایی همانند مثال قبل صادر می شود، چرا؟ به این دلیل که هیچ ضمانتی وجود نداشته که شرط دستور if درست از آب در بیاید و برنامه خروجی داشته باشد (دستور return اجرا بشود). می توانید مشکل فوق را با تعیین یک مقدار پیش فرض برای عبارت return به صورت زیر حل کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

return 0;

}

کد اضافه شده فوق، مشکل برنامه ما را حل کرده و از طرف دیگر نشان می دهد می توانیم بیش از یک دستور return را در بدنه تابع خود تعریف کنیم. به محض اجرای دستور return در هر جای کد برنامه، خروجی تابع ارسال شده و اجرای مابقی دستورات تابع لغو می شود. در مثال فوق، اگر مقدار متغیر خروجی return بزرگتر از 10 باشد، هیچ گاه دستور return 0; اجرا نمی شود.

آموزش سی شارپ ادامه دارد